Bestaat dat eigenlijk wel, een droomloos bestaan?
Je creëert wat je denkt
Tijdens een aflevering van 'The Dog Whisperer' hoorde ik Cesar Millan uitleggen dat een hond pas naar jou zal luisteren wanneer je zelf ook echt gelooft dat hij zal luisteren. 'Je visualiseert hoe de hond naar je luistert en op dat moment roep je hem bij je', legde hij uit en demonstreerde ondertussen dat het werkte.
In 'The Secret' vertelt Rhonda Byrnes eenzelfde verhaal:
"Als je iets aan wilt trekken in je leven, zorg er dan voor dat je gedrag niet in tegenspraak is met je verlangen. Denk aan wat je wenst en zorg er voor dat jouw gedrag precies dat weerspiegelt wat je verwacht te ontvangen, en dat je gedrag niet in tegenspraak is met wat je verlangt. Gedraag je alsof je het al ontvangt. Doe precies datgene wat je zou doen wanneer je het vandaag zou ontvangen en neem acties in je leven die die krachtige verwachting weerspiegelen. Maak ruimte om je verlangen ook te ontvangen en terwijl je dat doet zend je een krachtig signaal van verwachting uit."
De scheppende kracht van onze gedachte zie je terug bij een kind dat leert fietsen. Vrijwel ieder kind presteert het om tegen de lantaarnpaal of de boom op te fietsen, alleen omdat de enige gedachte in blinde paniek is: 'help, een lantaarnpaal!'.
Wanneer wij creëren wat we denken, dan zouden we dus om ons heen moeten kunnen ZIEN wat we denken. Zeker wanneer we niet heel bewust onze gedachten sturen kunnen we om ons heen zien waar onze gedachten naar uit gaan. Zie je leerlingen die in de problemen komen? Zie je kinderen die hard moeten werken omdat ze tegenslagen hebben te verwerken? Zie je kinderen die boven zichzelf uit stijgen? Zie je kinderen die jouw verwachtingen overtreffen?
Droomloos?
'Misschien moet ik meer dromen' verzuchtte een leerkracht van groep 7. Ze bedoelde dat ze groter moest denken dan ze op dat moment deed. Dat ze positievere verwachtingen van kinderen en hun ouders moest hebben. Dat ze een concreter ideaal moest visualiseren.
Haar opmerking zette me wel aan het denken. Kan je ook minder dromen dan?
Als ik als leerkracht werk en ik verwacht dat in elke groep minstens één leerling zit met het potentieel van Nelson Mandela, dan creëer ik een grote verwachting voor mijn leerlingen. Maar als ik die grote verwachting niet heb, dan is het toch niet zo dat ik géén verwachting heb? Ik verwacht dan alleen een groep gemiddelde kinderen. Of, ik ken de wijk, ik verwacht een groep kinderen die taal moeilijk zullen vinden. Of, ik ken de ouders, ik verwacht een groep kinderen die nogal opstandig zullen zijn.
Als ik als directeur of bestuurder werk en ik verwacht dat in mijn team minstens één medewerker de hoofdrol in een Japanse documentaire over onderwijs zou kunnen spelen, dan creëer ik een grote verwachting voor mijn medewerkers. Maar, als ik zo'n grote verwachting niet heb, dan is het toch niet zo dat ik géén verwachting heb? Ik verwacht alleen dat leerkrachten op leeftijd ook de besten niet zijn. Of, ik ken de school, dat het team wel moeite met verandering zal hebben. Of, ik ken mijn pappenheimers, ik koop tegen beter weten in toch maar een training communiceren in voor tijdens een studiedag.
Durf alsjeblieft te dromen!
Ik heb de droom dat op elke school minstens twee leerkrachten hun droom bewust inzetten en uitspreken. Een droom over kinderen die het verschil maken, nu al, in hun groep, in de school en bij hun thuis.
Ik heb de droom dat elke stichting minstens twee directeuren heeft die hun droom bewust inzetten en uitspreken. Een droom dat leerkrachten het verschil maken, nu al, in hun groep, in het team en ook in de maatschappij.
Ik heb de droom dat elke stichting minstens één bestuurder heeft die zijn droom bewust in zet en uitspreekt. Een droom over scholen die het verschil maken, nu al, voor de kinderen, voor de wijk en voor het hele land.
Ik heb de droom dat ik op elke week op bezoek ga bij een school, een directeur of een bestuurder om die resultaten ook te zien. Ik zal er hier verslag van doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten