If it quacks and looks like a duck, it 'd better be a duck

Jarenlang ben ik in de veronderstelling geweest dat mannen zich tijdens een ziekte veel zieliger gedragen dan vrouwen. Ik hoorde verhalen van mannen die met een zielig gezicht op de bank zaten en aanhoudend klaagden over alle pijntjes die ze voelden. Ik zag ook meteen al voor me dat ze helemaal niets meer zelf konden doen en zich volslagen afhankelijk van hun omgeving opstelden.

De verklaring die mij voor dat verschijnsel werd gegeven was het feit dat vrouwen een veel hogere pijngrens zouden hebben dan mannen, wat evolutionair dan weer te verklaren viel vanuit het feit dat vrouwen een kind moesten baren. Wij mannen zouden daar veel te zwak voor zijn.

Hoewel ik dat laatste nog altijd van harte onderstreep, stel je voor dat ik ooit een kind zou moeten baren, blijkt het een fabel dat mannen meer zouden zeuren dan vrouwen. Gladeana McMahon heeft aangetoond dat vrouwen aanzienlijk meer klagen tijdens ziekte dan mannen. De reden dat de fabel toch zo hardnekkig is, is gelegen in het feit dat vrouwen de neiging hebben om ook als ze niet ziek zijn uiting te geven aan hun emoties en mannen daar pas mee beginnen als ze zich niet lekker voelen. Omdat we het dus normaal gesproken minder horen bij een man, valt het ons des te meer op wanneer hij daar opeens mee begint als hij ziek is.

Het menselijk brein is nou eenmaal meer gericht op het registreren van afwijkingen of veranderingen.

Ons brein is gericht op afwijkingen

Deze alerte houding van ons brein zorgt er voor dat we onbewust voortdurend op zoek zijn naar constante factoren. En als we die onvoldoende vinden, dan vertrouwen we het niet meer en haken we af.

Vijf jaar geleden besloot een basisschool met 130 leerlingen dat het tijd was voor een scherpere profilering. Het was een redelijk introverte school, waarbij de lesmethoden traditioneel en frontaal waren. Weinig eigenaarschap van de kinderen en weinig differentiatie. Het pedagogisch klimaat was warm en het gevoel van gemeenschap was groot.

Het bestuur liet een marktonderzoek doen en dat wees uit dat in de buurt behoefte was aan een modern en fris onderwijsconcept, waarbij de kinderen meer eigenaar waren en leerden om zich heen te kijken en verantwoordelijkheid te nemen. Het bestuur besloot dat de school een Daltonschool moest worden en de directeur was enthousiast. Zij besloot breed te communiceren dat de school een Daltonschool zou worden en verkondigde iedereen die het wilde horen hoe open en fris het nieuwe concept was: zelfstandige, verantwoordelijke en samenwerkende kinderen.

De nieuwe ouders die kwamen kijken zagen iets heel anders, en besloten hun kinderen niet aan te melden. Dit jaar ontving de school haar Dalton certificaat en sluit de school haar deuren. Aan het eind van het jaar zijn er namelijk nog 13 kinderen over.

Een uitstekend marktonderzoek en een geslaagde nieuwe positionering, maar zonder het gewenste resultaat. Voor de ouders was het namelijk volstrekt ongeloofwaardig: teveel afwijkingen.

De les

Wanneer een school op zoek gaat naar een nieuw profiel is het dus van levensbelang dat het nieuwe profiel geloofwaardig is. Vanuit de kernkwaliteiten van de school is het heel goed mogelijk het profiel scherp en onderscheidend te maken. Niet omdat de omgeving iets van je vraagt, maar omdat jezelf iets te bieden hebt aan die omgeving.

Cutting Lemons gaat uit van de kracht van iedere school en neemt die serieus. Daarmee neemt de school toe in geloofwaardigheid en duidelijkheid. Dat kan leiden tot groei, maar dat hoeft niet altijd. Het kan ook zijn dat ouders zich niet thuis voelen bij het scherpe profiel van de school en dus afhaken. De ouders die blijven of juist aansluiten krijgen wel precies wat ze zoeken. Dat geeft duidelijkheid: als het er uit ziet als een citroen, moet het ook smaken als een citroen.

Wij geloven dat ieder kind recht heeft op duidelijkheid en een voorspelbare omgeving. Waarom zou je je zoet voordoen als zuur juist je kracht is?